Een bericht
Dit is inderdaad niet te verdragen. Lege kamers
kijken me verwijtend aan. Ik zet dozen anders
neer en nog eens anders en dan ga ik vroeg
naar bed.
Iemand, ik weet niet wie, zei dat het hoorde.
Wanneer het weer voorbij is raakt het ook
vergeten. Maar ik vergeet zo slecht.
Iemand kwam me helpen. Nu staan de dozen
op hun plaats. Ik rust uit, al heb ik
niets volbracht.
Dit is inderdaad heel anders, nieuwe kamers.
In alle kamers draait mijn leven
zich om.
Chrétien Breukers (1965)
Uit: Vandaag in deze stad, uitgeverij Cadans, Nijmegen, 1991
