[fragment]
Er was een briefje dat de moeder van de drie meisjes waar ik soms op
paste voor mij op tafel had gelegd. 'Toen ik vanmorgen vertelde dat jij
vandaag zou komen, begonnen ze te juichen.'
Er waren drie meisjes die me leerden dat als je een mandarijn pelt
en het lukt de schil heel te laten, je een wens mag doen.
Er was de wens die ik deed, bij elke mandarijn opnieuw.
Er was een meisje helemaal opgetogen over wat zij wenste. 'Ik doe steeds
dezelfde wens!' riep ze.
Er was een meisje dat zei: 'Misschien weet ik wel welke wens jij doet.
Misschien hebben wij dezelfde.'
Er was iemand die vroeg: 'Wat mis je het meest?' 'Thuis zijn,' zei ik.
Tjitske Jansen
Uit: Koerikoeloem, uitgeverij Podium, 2007
